اسباب بازی عروسک

بازی یک فعالیت مهم، حیاتی و لازم الاجرا برای همه ی دوره های مختلف رشد است. بازی با اسباب‌بازی، غذای روانی کودکان است و از دیدگاه روانشناسی تمایل به بازی کردن و داشتن اسباب‌بازی یکی از نشانه‌های سلامت عقل، کنجکاوی و هوشیاری به شمار می‌رود.       بازی کردن و جنب و جوش کودکان در هر شرایط, مهم ترین ویژگی یک کودک محسوب می شود. البته بازی کردن تنها مختص کودکان نیست و انسان در هر سنی سرگرمی و بازی های مناسب سن خود را پیدا می کند. ولی اگر بدانیم بازی و نوع اسباب بازی که در اختیار کودکانمان قرار می دهیم تاثیر مستقیم در رشد ذهنی و افزایش مهارت های حرکتی او دارد حساسیت بیشتری در انتخاب اسباب بازی های او به خرج می دهیم.       كودک در جريان بازی پرورش فكری، عاطفی و جسمی و اجتماعی می‌يابد زیرا بازی راهی برای ابراز و نشان دادن احساسات است و باعث تخلیه فشار و استرس‌های عصبی کودک می‌شود. بازی، روش طبيعی شركت كودكان در فعاليت‌هايی است كه سرانجام سبب كسب مهارت و ورزيدگی برای مقابله با مشكلات زندگی می‌شود. كودكان از طريق بازی احساسات، ناكامی‌ها و اضطراب‌های خود را بيان می‌دارند. بازی در واقع تلاش كودک برای كنار آمدن با محيط است كه از اين طريق او خود را می‌يابد و دنيا را درک می‌كند.       کودکان در زمان بازی بطور کلی ۳ چیز را یاد میگیرند:   - یادگیری درباره خود   - یادگیری درباره جهان پیرامون و اطرافیان   - یادگیری حل مسائل پیش آمده